تنهایی...

استاد عزیز

نفس هایت رسولان روشنی اند

کلمات تو ساده ترین شکل ترجمه ی خورشید است

همه ی جاده هایی که تو نشان می دهی،به خرد و روشنی می رسند

صدای گام هایت،زمزمه ی محبتی است که پیام آور دنیایی از مهربانی ست

صدایت،قاصدک هایی اند که خبر از آینده ای روشن،از روزهای نیامده ،برایمان می آورند

روز معلم بر همه ی معلمین عزیز مبارک باد

من آنچه را احساس باید کرد

یا از نگاه دوست باید خواند

هرگز نمی پرسم

هرگز نمیپرسم که:آیا دوستم داری؟

قلب من و چشم تو می گوید

به من:آری

فریدون مشیری

من دل به زیبایی به خوبی می سپارم

دینم این است

من مهربانی را ستایش می کنم

آیینم این است

من رنج ها را با صبوری می پذیرم

من زندگی را دوست دارم

انسان و باران و چمن را می ستایم

انسان و باران و چمن را می سرایم

در این گذرگاه

بگذار خود را گم کنم در عشق،در عشق

بگذار از این ره بگذرم با دوست ، با دوست

فریدون مشیری

چشم در راه کسی هستم

کوله بارش بر دوش

آفتابش در دست

خنده برلب،گل به دامن،پیروز

کوله بارش سرشار از عشق،امید

آفتابش نوروز

با سلامش،شادی

درکلامش،لبخند

از نفس هایش گل می بارد

با قدم هایش گل می کارد

مهربان،زیبا،دوست

روح هستی با اوست

قصه سادست،معما مشمار

چشم در راه بهارم آری

چشم در راه بهار

فریدون مشیری

می دانم!

تو که باشی

یک ریز شعر میگویم

من از چشم های تو ،

شعرهایم را کِش میروم

دلم......هنوز..........خیس خورده ی نگاه توست.....

نازش بدار.....!که نلغزد.....از میان دستهایت!!!!....

لبهایم که تشنه و دلتنگ می شوند،باران را میبوسم

من اینجا زیر بارانم،

وقتی که بسیار از تو دورم و تو را میخواهم

باران را میبوسم؛ او تو را قطره قطره در من فرو می ریزد

خاطرت باشد؛ما هردو زیر یک آسمان زندگی میکنیم

در هر دوسوی باران ها من به تو و بوسه و باران ایمان دارم

و قاصدک ها به تو خواهند گفت که دوستت دارم!

زندگی شاید همین فاصله ی خیس بارانیست

که تو را به من پیوند میزند.....